Σκεφτόμουν για το ότι ανήκω σε πολλά αρχέτυπα [όλα; σε αυτό το ευλόγιον επιτρέπεται ο ψωνισμός της Αγίας Κοάλα και Των Άλλων] και αυτό οδηγεί σε έναν χαμαιλεοντισμό και σε μια έλλειψη συγκεκριμένης εικόνας, και στο να μην μπορούν Οι Άλλοι να με κατατάξουν ώστε να, να, να, ξέρετε τι, ή μάλλον πώς, όχι τι, πώς, δηλαδή ξέρετε, τέλος πάντων, και στο ότι θα μπορούσα να παίξω άπειρους χαρακτήρες σε RPG, και να ανοίξω άπειρα ευλόγια [σοβαρά, ασόβαρα, ντανταϊστικά, απλώς αστεία, ημερολογιακά, παιδικά, βαρετά, ρομαντικά, ψευδοκυνικά (θα σας εξηγήσω κάποτε τη διαφορά, το πότε μπαίνει το ψευδό-), ποιητικά, ό,τινάναι, geekικα, γλωσσολάγνα, καιτέτοια]. Τα σκεφτόμουν όλα αυτά, και μετά άνοιξα τον [εξαίσιο] Borges σε μια τυχαία σελίδα, και βρήκα ένα εξαίσιο [εξαισιότατο] διήγημα που τελειώνει ως εξής:
Η ιστορία προσθέτει πως, πριν ή μετά το θάνατό του, βρέθηκε μπροστά στον Θεό και του είπε: «Εγώ, που τόσοι άνθρωποι υπήρξα επί ματαίω, θέλω να είμαι ένας και εγώ». Η φωνή του Θεού του απάντησε μέσα από έναν ανεμοστρόβιλο: «Ούτε κι εγώ είμαι· εγώ ονειρεύτηκα τον κόσμο όπως εσύ, καλέ μου Σαίξπηρ, ονειρεύτηκες το έργο σου, και μέσα στις μορφές του ονείρου μου είσαι κι εσύ που, όπως εγώ, είσαι πολλοί και κανένας«.
[La historia agrega que, antes o después de morir, se supo frente a Dios y le dijo: «Yo, que tantos hombres he sido en vano, quiero ser uno y yo». La voz de Dios le contestó desde un torbellino: «Yo tampoco soy; yo soñé el mundo como tú soñaste tu obra, mi Shakespeare, y entre las formas de mi sueño estabas tú, que como yo eres muchos y nadie».]
Είναι, καθώς φαίνεται, η μέρα του relevance. Fortune cookies* και Borges. Έβαλα τη φράση στα πρώτα εισαγωγικά στο εμεσέν μου. Στα ισπανικά [είναι καλύτερη].
Λοιιιπόν. Άνεμος στη βράκα κι αέρας στα πανιά του νέου ευλογίου. Σας υπόσχομαι posts με πολύ περισσότερη και πολύ λιγότερη συνοχή, στο μέλλον.
~
*Του Ορφέως: «Your friends will be right about her.» /Της Αταλάντης: «Time to update your relationship status.»
Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα* 